Geçmişte dünyanın kendine yeterli bir ülke olarak bildiği ülkemizde ne yazık ki yeni bir klik ortaya çıktı: Tarımda ithalat lobisi. Bütün dengeleri altüst eden bu lobi; en üst düzey yöneticilerle birlikte ülke yönetiminde “Millet karnını ithal ürünlerle doyursun” anlayışını hâkim kıldı.

Aynı süre zarfında kimi ülkeler ürettikleri stratejik ürünlere zaman zaman ihracat yasağı getiriyordu.

Türkiye’nin gıdada kendine yeterli bir ülke olmasına, deyim yerindeyse gıda üretiminde başının çaresine bakmasına karşı en büyük saldırı ise ekonomi yönetiminden geldi: Lira dolar karşısında dibe çakıldıkça tarımsal maliyetler görülmemiş derecede fırladı. Çiftçi bu sayede tohum, mazot, gübre, ilaç ve yem gibi masraflar karşısında ürettikçe zarar eder hale düşürüldü.

Çözmemiz gereken acil problemler listesi oldukça kabardı.

Sadece bunlar değil. Tarım sektörü ise uzun zamandır sahipsiz. Tarımın önemi anlaşılamadı.

Çiftçiliğin cazibesi azaldıkça kırsaldan kente doğru göç başladı. Çiftçiye verilen yetersiz destekler üretimi teşvik edecek seviyelere ulaşmadı.

Hâlâ suya kavuşmayı bekleyen topraklarımız, geliştirilmeyi bekleyen depolama altyapımız, düzenlenmeyi bekleyen lojistik sistemimiz ve markalaşma sorunlarımız var.

Tarımsal girdilerde dışa bağımlılığı azaltacak hamlelere ihtiyacımız var.

Onun için eylem planımızı sadece acil sorunların çözümüyle sınırlı tutmadık. Gıda güvenliğimizi sağlama alan, topraklarımızı bereketle buluşturan yol haritasıyla karşınızdayız.

Avrupa’nın en büyük tarım topraklarında yaşadığımızı, dünyayı doyuracak kapasiteye sahip olduğumuzu bir saniye bile aklımızdan çıkarmıyoruz.

Büyük tarım atılımının öncüsü olacağımızı iddia ediyoruz.